Oregon Coast deel 1

Als we om 8 uur wakker worden zien we een waterig zonnetje door de ramen. Dit wordt een mooie zonnige dag. We pakken alles op ons gemak in,checken uiten gaan eerst nog even naar safeway om broodjes en een starbuckie te halen voordat we vertrekken. Jaydin krijgt zijn eerste beker starbucks met slagroom.

En dan op weg...het is inmiddels 11 uur en 25 C. Onze eerste stop is Cannon Beach met haar Haystack Rock in de zee. Met low tide kan je helemaal om de rock heen lopen. Helaas missen wij op onze route langs de kust het tidepoolen ( bij laag water zeesterren e.d. bekijken) want het is rond deze tijd midden in de nacht low tide.

We wandelen over het strand, Jaydin en ik krijgen natte voeten maar het is geweldig. Daarna rijden we verder over Highway 101, oregon scenic coastal highway. We stoppen bij verschillende uitkijkpunten. Bij Tillamook rijden we richting three cape scenic route om uiteindelijk weer op de 101 uit te komen. Ook hier weer mooie beelden van de kust.

Na een stop in Depoe Bay stoppen we bij Newport bij Yaquina Lighthouse. Inmiddels is het eind van de middag en checken we in Newport in bij America Inn and Suites. DIt is een superbasic hotel voor weinig. Het is maar voor een nacht zullen we maar zeggen. In Newport is het weer kouder en waait het behoorlijk. Na even een speelmoment op de kamer besluiten weom naar Mo's te gaan bij de harbor van Newport, dit restaurant staat bekend om zijn clam chowder ( een vissoep die naar aardappelsoep smaakt) . Het ziet er oud en een beetje shabby uit maar het is druk en meestal betekent dit dat het goed te eten is. We krijgen vooraf de soep zelfs Rene neemt een cup. Als hoofdgerecht fish and chips voor Rene en Jaydin en ik heb Fish Taco's gegeten. De vis is vers en dat proef je toch echt. Na het eten nog even gewandeld op het strand en bij Walmart geshopt.

En nu zit ik in in de auto dit verslag te tikken en Rene loopt buiten om Jaydin de ruimte te geven te gaan slapen. De kamer is zo klein dat het een hele uitdaging is om Jaydin zijn keet partijen te negeren. Zometeen maar naar binnen en kijken of het gewerkt heeft, als hij eenmaal slaapt dan komt het wel goed. Ach je moet er wat voor over hebben

Relaxen in Seaside, Oregon

Om 7 uur zijn we wakker en gaat Rene met Jaydin broodjes halen bij Safeway en een cappucino bij Starbucks mmmhhhh.... dat is lekker wakker worden zo. Het is nog mistig maar niet echt koud.... ok, ok .... in de wind kan het wel fris worden, hetis denk ik rond de 19 C soms wat kouder en soms wat warmer. Genoeg over het weer :-). Hetwordt zoals gezegd een rustdag .......voor ons doen dan he.

Om 10 uur lopen we in het centrum van Seaside op Broadway waar de hotrods staan te showen. In tegenstelling tot gisteren zijn hier echt alleen maar hotrods of customs cars te zien. Echt geweldig!

We kijken wat rond, ondertussen duiken we een winkeltje in. Ook Jaydin komt weer aan zijn trekken; een ijsje eten, naast de buggy lopen, van de buggy afvallen omdat meneer achterstevoren wil zitten, huilen en bij mama zitten, autooos kijken, in de draaimolen zitten, charmeuren met andere mensen, meisje roepen, coossanje (croissantje) eten en wat er nog nooit is gebeurd slapen in de buggy. Tijdens zijn middagslaap in de buggy eten Rene en ik een hamburger en chilidog bij Beebob burger. Hierna zijn we weer even naar het hotel gegaan om Jaydin een broodje met hagelslag te laten eten ( nee dat kan je hier niet kopen, dat is van thuis meegenomen :-) en ....te zwemmen!! Het zwembad is heerlijk verwarmd maar omdat de buitenlucht toch wel erg fris is t.o.v. het zwembad is het na half uurtje wel weer klaar. Wij alle drie klappertandend naar de kamer. Jaydin dacht natuurlijk dat het niet koud was en wilde alleen maar zwemmen dus dit was huilen.

Aan het einde van de middag hebben we nog even gewinkeld bijeen outletcenter hier in Seaside en natuurlijk weeeeer geld uitgegeven aan kleding. Het was inmiddels tijd voor ons avondeten. Op broadway hebben we gegeten bij Doogers seafood en grill restaurant. Jaydin is aan de pasta en wij aan de steak en crabcakes. Ik blijf het zeggen ook dit was weer heerlijk.

Nog even op het strand geweest, bij het 'water' kijken. Heerlijk...... tot aan de rand van de zee lopen, wegrennen als het water op komt......en dan merk je ook hoe verraderlijk het waterkan zijn..... we waren iets te langzaam en stonden ineens tot onze enkels in het water......behalve Rene..... Jaydin gillen.......

Nu ligt Jaydin te slapen, Rene kijkt een oude CSI en ik ben net klaar met tikken. Morgen verder de kust bewonderen.

Shoppen, Hotrods en Seaside

Vandaag staat er een lange rit op het programma. We gaan eindigen in Seaside nadat we in Long beach een tussenstop hebben om de Hotrod meeting te bezoeken. Om 9 uur zitten we in de auto en nemen afscheid van Seattle. De eerste stop is een Walmart Supercenter. Ik was even vergeten hoe groot deze ook al weer zijn. We hebben flink ingeslagen waaronder een relax broek waar ik al jaren naar op zoek ben. Om 11 uur vertrekken we weer en dan hebben we nog een rit van 4 uur op het programma staan tot onze volgende stop. Jaydin valt al snel in slaap en de tijd vliegt voorbij. De omgeving blijft mooi en onderweg zien we al de eerste oldtimers voorbij komen. Ook de Harley's zijn niet te tellen die voorbij komen.Het is trouwens weer heerlijk weer, 25-30 C (afhankelijk van waar je rijdt :-).

Om half 3 komen we aan in Ocean Park bij Long Beach. De Hotrod meeting is groot en erg leuk. Er staan wat mooie voertuigen tussen.

Na een uurtje hebben we het wel gezien alhoewel je hier best nog een paar uur kan vertoeven zoveel is er te zien. Maar we hebben nog een uur te gaan dus we gaan weer op pad. In Seaside, Oregon, ja.... we zijn weer terug in Oregon, checken we in bij het Hotel; Lanai at the Cove. De eigenaresse is erg vriendelijk en vroeg zich al af waar de gasten uit the Netherlands bleven. Het hotel is volgeboekt i.v.m the carshow. Ook hier is er dit weekend een hotrod meeting. In het hele stadje rijden er overal oldtimers maar voornamelijk hotrodjes.

'Wheels and Waves' takes place downtown Seaside on September 11th - 13th. The event features Hot Rods and customs cars built prior to 1962.

De temperatuur is wat gezakt want het is mistig. Toch is het niet superkoud. De verwachtingen zijn beter. Op advies van de eigenaresse gaan we eten bij een family restaurant Rileys. Het eten is OK maar het restaurant is niet geweldig maar het is goed en daar gaat het om. Jaydin eet met smaak zijn Fish van zijn Fish and Chips, ik mijn pasta en Rene zijn steak. Jaydin heeft zijn eerst conversatie in het engels gevoerd, hij zei thank you en kreeg netjes 'you're welcome' terug.

Daarna nog even gewandeld bij het strand en de belangrijkste winkelstraat 'the Prom' van Seaside waar ook weer de motoren luid aan het brullen waren. Bij Safeway nog wat ijs en coolwhip gehaald. Nu zitten we in onze kamer... er is weer een aparte woonkamer met keuken. We hebben uitzicht op het zwembad die verwarmd is. Dus morgen gaan we zeker zwemmen. Morgen hebben we een rustdag (qua rijden dan) hier in Seaside en is het winkelen, hotrodjes kijken, relaxen, zwemmen, op het strand wandelen ...... gewoon doen waar we zin in hebben.

Seattle

Wat een geweldige stad is Seattle en wat was het warm, zeker 30 C.......... Vanmorgen waren wij al om half 7 wakker, Jaydin heeft een hele onrustige nacht gehad met veel hoesten dus die bleef wat langer liggen. Beneden in het hotel ontbeten en daarna zijn we naar Downtown gegaan om als eerste Pike's Place Market te bezoeken; de beroemde farmers market met de visgooiende visverkopers. We hebben de auto vlak bij de monorail gezet voor 14 dollar voor 10 uur; een koopje. Van daaruit naar Pike's market gelopen, de buggy volgeladen en een wandelende Jaydin naast ons. Het was al erg druk bij de markt. De vis werd al een paar keer heen en weer gegooid met een luid geroep.

Verder is er van alles te koop van fruit tot vlees, van pasta tot kruiden, van jelly's tot tassen..........echt heel leuk. Een echte aanrader! Jaydin opRene zijn nek. Opeens wil hij lopen en moeten wij mee, hij draait wild met zijn armen en rent bijna de markt uit......wij er maar achteraan.....zit er een man met allemaal ballonnen van figuren die hij blijkbaar had gespot zo hoog boven iedereen uit. Jaydin wil dit ook! En hij krijgt een mooie gevormde zwaard waarmee hij super happy is. Natuurlijk hebben we ook een bezoek gebracht bij de eerste starbucks! Bij een andere starbucks (het stikt hier van de starbucks) een frappucino en een pumpkin spice latte gehaald. Daarna nog wat rondgebanjerd en toen zijn we met de monorail richting Seattle Center gegaan om de Space Needle te bekijken. De Space Needle is in 1962 gebouwd en is 185 meter hoog. De rit met de monorail is maar een paar minuten.

Seattle center is eigenlijk een groot attractie park inclusief draaimolen die Jaydin natuurlijk meteengezien heeft. Het is een vakantie van compromissen dus Jaydin gaat in de molen. Geweldig vindt hij dit. Daarna gaan we de space needle op en kunnen we de Seattle vanuit de lucht bewonderen. Het is helemaal helder natuurlijk en in de verte is Mount Rainier te zien, Mount Baker en ik dacht zelfs Mount St Helens maar dit moet ik opzoeken want hier kan ik me behoorlijk in vergissen. Na een kwartiertje hebben we het wel gezien en gaan we weer naar beneden. Het is inmiddels al 1 uur. Op naar de fontein. Jaydin vindt het '' water' geweldig maar niet om er al in te gaan. De stralen zijn toch iets te hard. Voor de zekerheid hadden we wel schone kleren en een handdoek meegenomen maar die hadden we dus niet nodig. Heerlijk hoor in het zonnetje genieten van het water, lekker relaxt. Na een uurtje zijn we een broodje gaan eten om vervolgens nog een ritje met de draaimolen te maken. Daarna terug naar Pike's Place Market. Het was de bedoeling om een fair in Puyallup te bezoeken maar dat hebben we laten schieten. Op de markt was het inmiddels rustiger dan s'morgens, de zon brandt, het is erg warm. Bij een automodellen zaak een mustang gescoord en een monster schoolbus voor Jaydin. Gewoon heerlijk rondgelopen.

Om half 5 hebben we de auto gepakt om naar Kerry Park te gaan van waar je een schitterend uitzicht hebt op de Skyline van Seattle. Niets gelogen en we maken hier wat mooie foto's. Bij het parkje is een speeltuin dus voor elk wat wils!

In de auto vraag ik aan Rene: 'Zullen we naar het hotel gaan en daar wat eten of bij Pike's Place'. Voordat hij kon antwoorden horen we vanaf de achterbank 'Pijs Pees'.
De baas heeft gesproken en so be it. Terug naar de parkeerplaats ( het kaartje is nog tot 8 uur geldig) en op zoek naar een restaurantje. Bij de markt is iedereen al aan het opruimen. We besluiten om bij Lowells te eten en bestellen scrimp en chips en voor mij een crabcake sandwich. Jaydin eet met ons mee. Ook dit was weer erg lekker. Onderweg terug naar de auto zien we nog een bandje rock and roll spelen met dansende mensen ervoor.......de sfeer is goed. De rit naar het hotel is 7 minuten maar na 1 seconde ligt er al een te slapen. Jaydin is gebroken en wij erbij. Je denkt dat een dag in de stad rustiger is dan autorijden..niets is minder waar en zeker niets als het zo warm is. Maar ik klaag niet want waarschijnlijk is dit voorlopig de laatste zon want morgen gaan we richting de kust waar het standaard kouder is.

De rit naar Seattle

Half 7 ging onze wakker af met een luid geroep...'vrachtwagen'..... 'autooo's '. Het hotel ligt naast de route 12 dus we horen het verkeer langs razen. We gaan naar Seattle. Nadat Jaydin zijn pap op heeft en wij alles weer in de wagen hebben gepropt gaan we op weg. De Tomtom zegt dat het 3 uur rijden is. Het belooft een schitterende zonnige dag te worden. Nu het zo helder is willen we de noordoost ingang van Mount Rainier NP pakken en kijken of we een mooi plaatje kunnen schieten van ons inmiddels favoriete berg. Route 123 brengt ons na 30 minuten bij de ingang richting Sunrise. Hier zijn verder geen faciliteiten. De rit is niet lang en onderweg zien we al schitterende beelden. Het lijkt de vakantie van de herkansingen te worden want ook is nu Mount Rainier volledig zichtbaar en kunnen wij ons geluk niet op.

Bij Sunrise lopen we een korte trail. De zon schijnt maar omdat we op 1950 meter hoog zitten is het fris dus pakken we de kleine goed in. Tijdens de wandeling is het wederom klimmen, stenen verzamelen en mieren proberen plat te drukken die hij hardnekkig spin blijft noemen. Geef Jaydin een trap of een bankje en het is al gauw goed. Wij genieten vanhet werkelijke geweldig uitzicht op Mount Rainier. Je voelt de kou van de sneeuw in de lucht. De korte wandeling vergt veel van je omdat de lucht erg ijl is. Na nog even een broodje op de parkeerplaats gegeten te hebben en de eekhoorns bekeken te hebben stappen we weer in de auto. De weg naar beneden gaat snel, we stoppen nog even bij een rivier die nu een klein stroompje water laat zien maar die denk ik in de lente als het ijs gaat smelten een heel ander beeld geeft.

Jaydin slaapt inmiddels, het is nu nog 2 uur rijden tot ons volgende hotel in Seattle. Om half 2 komen we aan, checken in en gooien alles op de kamer. University Inn ligt nabij Washington University in een nette, leuke wijk. Het hotel is goed en vanuit onze kamer zien we door de gebouwen in de verte Mount Rainier. De zon schijnt hier goed en het is 25 C. Hier een paar minuten vandaan ligt UVillage een groot openlucht ( zie je niet vaak in de states) shopping center en daar zijn wij van plan om ons geld uit te gaan geven. En dat lukt aardig; bij gap kids een trui voor Jaydin en bij Eddie Bauer een broek voor Rene,eenjas en shirts voor mij. Het is erg gezellig en leuk opgezet met overal terrasjes en groen. Zo niet echt amerikaans maar misschien is daar de afgelopen jaren verandering in gekomen om klanten te trekken. Bij starbucks heb ik een keer iets nieuws geprobeerd: een pumpin spice latte. Erg lekker! Rene gewoon een cap. en Jaydin een melk. De speeltuin was ook leuk :-) Rond 5 uur terug naar het hotel om alles op de kamer te leggen en daarna op naar het restaurant Red Robin voor ons avondeten. Het is maar 1 km van het hotel, makkelijk te lopen natuurlijk maar omdat we al in de auto zitten gaan we er toch maar heen rijden. Red Robin is blijkbaar erg kindvriendelijk, ik heb nog nooit zoveel kinderen in een restaurant gezien. Het is niet altijd makkelijk om met Jaydin in een restaurant te wachten op je eten....het liefst wil hij door het hele restaurant rennen. Een ballon maakt echter veel goed.

Nu zijn we op de kamer, het is9 uur geweest, ik ben het verslag aan het tikken, Rene zit op grond bij de deur een boekje te lezen om Jaydin niet wakker te maken die inmiddels al een uurtje slaapt ( hoestend helaas want hij is flink verkouden). Morgen gaan we Seattle onveilig maken.

Mount Rainier National Park

Om half 8 zaten we aan het ontbijt met broodjes van gisteren want Rene was te vroeg bij de grocery voor verse...de bakker was nog niet geweest. Gelukkig waren er wel donuts. Vandaag staat Mount Rainier National Park op het programma. Het weer is goed maar er hangt wel wat bewolking dus waarschijnlijk wordt het een herhaling van eergisteren. We nemen de route 12 en de 123 richting het Ohanapecosh Visitor Center. We krijgen een kaart met daarop de highlights en gaan weer op weg. Bij de Steven Canyon Entrance betalen we de fee van 15 dollar. De weg leidt ons door de bossen naar de voor ons eerste stop op onze route (we stoppen niet overal ) ; Box Canyon. Een canyon uitgesleten door een riviertje. We doen hier een superkorte trail met buggy.

De route is verder weer schitterend met een mooi uitzicht op de mountain. Helaas zien we hoe verder we komen hoe meer wolken maar dat mag de pret niet drukken. Reflections lake (de naam zegt het al hier kan je de reflectie zien van mountain) rijden we voorbij want de berg is niet meer te zien in het meertje.het is sowieso de vraag of we dit konden zien want er stond een behoorlijke stroming. Uiteindelijk komen we bij Paradise. Hier zou je mooi zicht op Mount Rainier moeten hebben maar dat is wat minder, alleen de gletsjer cq onderkant is een beetje zichtbaar. Wat de Mount Rainier betreft hebben we dus pech maar de rest van de omgeving is werkelijk schitterend. Ook hier lopen we een korte trail langs de meadows naar Wistle Falls. Jaydin loopt moedig mee maar soms is het toch wel ver en wil hij korte stukjes (alleen door mij) gedragen worden. Onderweg gaat hij zitten op een bank, verzamelt hij steentjes en ziet hij een trein (houten dubbele bank). De waterval is klein, het heeft wel wat. Een echtpaar spreekt ons aan want die vinden het toch wel heel knap dat we Jaydin dit laten lopen. De weg terug gaat heerlijk relaxt.

We zitten hier op 1647 meter, de lucht is ijl en het is ondanks de zon toch wel fris. Na in de deli van Paradise Inn een melk gehaald te hebben voor Jaydin en een stuk lemon cake van 5 dollar ( was wel erg lekker) stappen we weer in de auto en vervolgen onze weg richting Longmire museum. Hier hebben we alleen een sanitaire stop en rijden zo het park weer uit richting hotel in Packwood. Het park vinden wij een van de mooiste die we gezien hebben en komt zeker op onze favorieten lijstje.

Het is nog een uur rijden naar het hotel. Onderweg nog even gestopt bij een public speeltuin die we zagen omdat we verkeerd waren gereden. Net voordat we bij het hotel komen zien onze eerste wildlife; Elks ( Herten). Ok ok Rene had vanmorgen ook al herten mogen spotten onderweg naar de grocery.

Bij het hotel leggen we de kleine weer even in bed en probeer ik de weblog weer een bij te werken. Internet kan alleen als je in of bij het hotel zelf zit en wij met onze cabin zitten net te ver weg om een goede verbinding te houden. Packwood is echt een gehucht en echt veel keus aan goed restaurantjes heb je hier niet. Wel geteld 3 denk ik en die zien er op zich niet echt uitnodigend uit. Het was de bedoeling om bij Cruisers Pizza's te eten. Daar binnen leek het wel een cafetaria dus hebben we een pizza meegenomen naar de cabin. Die smaakte boven verwachting erg goed!! Jaydin hadden we wakker gemaakt en dat gaat bijna nooit goed; hij is dan wat grumpy. Zelf wakker laten worden is het beste. Maar goed nu liggen we lekker op bed tv te kijken. Morgen gaan we via de north east ingang van Mount Rainier NP richting Seattle. Een rit van 3 uur. Het weer van vandaag was: zonnig gedeeltelijk bewolkt en 24 C

Herkansing voor Mount St Helens

Half 6 was het moment om vandaag wakker te worden! Na een ontbijt bij Rose Tree restaurant en een uitgebreid afscheid van de eigenaresse zijn we op weg naar ons volgende hotel in Packwood. In Centralia zijn we naar een outlet center gegaan om schoenen en nog wat andere dingen te kopen. Helaas valt dit een beetje tegen en we zijn snel weer weg (nadat we bij Safeway even op internet zijn gegaan om via Skype te bellen en nadat weeten voor onderweg hebben ingeslagen) . Het zonnetje is inmiddels door gebroken en als we de route 12 oprijden zien we in de verte Mount St Helens opdoemen. We geven haar een 2de kans en besluiten om via route 25 en 99 naar Windy Ridge te gaan, een andere toegangsweg en uitkijkpunt op de berg. Onderweg op een picknicplaats geluncht. De route is schitterend en gaat door dicht beboste stukken. De weg ernaar toe is maar 30 mile maar door het vele bochtenwerk is het een hele lange rit. Het laatste stuk is nog meer een kronkelweg dan de rest en het duurt niet lang als we achter in de auto een geluid horen. Jaydin gooit de aarbeien eruit die hij net op heeft. Het arme kind. Of het nu wagenziekte is of zijn keelpijn ( hij laat de laatste dagen een schor geluid horen) Jaydin is niet lekker. Ok schone kleren en verder gaan. Ik denk na nog geen 2 mile is het weer mis. Gelukkig zijn we snel bij het eindpunt. We worden getrakteerd op een schitterend uitzicht op Mount st Helens. De weg er naar toe mag er ook wezen. Vooral het laatste stuk laat zien wat de uitbarsting teweeg heeft gebracht: kale bomen en weinig groen ( invergelijking met een stuk lager).

De weg terug laat ook een mooi beeld zien van Mount Adams , Mount Hood en natuurlijk Mount St Helens. Jaydin is inmiddels in een diepe slaap en het komende anderhalf uur horen we alleen af en toe een gesnurk. In Packwood checken we in bij Mountain View Lodge waar we voor 2 nachten een cabin hebben gehuurd. Het hotel is oud maar erg leuk. We hebben een keuken en 2 slaapkamers dus we hoeven niet perse tegelijk met de kleine naar bed. Packwood zelf is een klein plaatsje waar verder niet zoveel te beleven is. We gaan naar de plaatselijke grocery ( Jaydin is weer de cuttie), kopen een BBQ, vlees en andere (vr)eterijen en gaan lekker bij onze cabin buiten eten. Jaydin vindt het geweldig want die kan met de bal buiten spelen en wij genieten want het lekkere weer.

Statistieken

Hotel : Mountain View Lodge

Miles gereden: 130

Eten: BBQ, steak en worstjes

Weer: Zonnig en ongeveer 24 C

Mount St. Helens in de mist

Alhoewel ik de hele nacht niet heb geslapen heeft Jaydin het gered tot half 7. Wat heel netjes is. Na het ontbijt zijn we op weg gegaan naar Mt St Helens. Erg hoopvol zijn we niet want het regent pijpestelen. We nemen de route 405 en stoppen bij het Silver Lake Visitor Center. Hier steelt Jaydin al de show. Op de webcam van Johnstons RidgeObservatory is een halve berg te zien met toch wat bewolking. We wagen het erop en nadat we de film van Mount St. Helens hebben bekeken gaan we weer verder. (Mount St Helens is op 18 mei 1980 uitgebarsten en heeft meer dan 50 mensenlevens geeist. Het hele gebied was onherkenbaar.) De route die we rijden is zelfs in de mist schitterend. Onderweg zien we allerlei bordjes met wanneer de bomen zijn geplant. Ook komen we langs Silver Lake die na de uitbarsting zoveel meter hoger/ dieper is geworden. Je ziet een duidelijk spoor waar de mudslide in 1980 zijn weg heeft vervolgd. De mist maakt het wat mysterieus. We stopppen nog bij Forest Learnig Center cq visitor centerwaar wederom Jaydin de show steelt....'He is adorable' en wij zijn 'Good looking parents'. Ik zal ze eens langs laten komen als hij zijn zin niet krijgt. Hij zet zijn mooiste glimlach op en wandelt overal door heen. Hij vindt alles even geweldig. De tentoonstellingen zijn erg informatief en goed opgezet. Na een uur en een kwartier komen we aan bij het eindpunt maar we hebben echt dikke pech. Mount St Helens is compleet in de mist. We hebben hier een uurtje rond gelopen. Buiten is het te koud en mistig dus zijn we in de auto een broodje gaan eten. Vervolgens hebben we de weg terug genomen. Bij uitkijkpunt Loowit Point was er inmiddels wel een stuk te zien. Enverder beneden konden we toch nog een glimp opvangen van dit natuurverschijnsel.

Na zijn slaap hebben we gegeten bij Applebees en hebben we het nodige weer ingeslagen bij de Walmart en Safeway. Nu is het 10 over 9 en zitten we in het donker naar een 'haalloo' roepend kind te luisteren die blijkbaar andere ideeen heeft over slapen.

Statistieken:

Hotel: Mount St Helens Motel

Gereden miles:

Eten: Applebees

Weer: Bovenin de wolken koud en regen, Castle Rock helder en 17 C